Schiphol
Wat is dat toch? Is het de omgeving? De verveling? De uitgelaten stemming?
Ik moét iets kopen. Ik moét zo’n geel tasje. See Buy Fly. Thank you and goodbye.

Soedan
Het is lekker weer in Soedan. Geen wolkje aan de hemel. Ik ken Soedan niet zo goed, maar toch het trekt me niet. Ik vlieg er al een paar uur overheen. Het is bruin. En verder he-le-maal niets.

Feestje
Ik heb heerlijke meezing-Bruce op mijn koptelefoon. Ik heb zin om ‘m op de intercom te gooien en wild door het gangpad te dansen. De stewardessen verschijnen dan spontaan van achter het gordijn, klappend en joelend. Binnen no-time deint het hele vliegtuig… “Glory days!”
Heeft u dat nooit?

MD
“We have a medical emergency on board. If there is a medical doctor on board, please make yourself known to the cabin crew.”
Hang in there buddy! Niet hier, niet boven Soedan.

Geluid
Kent u dat? Je zit rustig een filmpje te kijken in het vliegtuig. Je hebt een connector en je eigen hoofdtelefoon aangesloten. Voor een fijner en vooral krachtiger geluid. En dan wordt er wat omgeroepen. Onverwacht, dwars door je film heen. F*ck!

Alive
Geen dokter in het vliegtuig.
Maar hij leeft nog.

Welkom in Afrika
Een klap in je gezicht van de kleffe hitte, het te kleine transferbusje van het vliegtuig naar de ‘terminal’, van het kastje naar de muur en terug naar het kastje voor een visum, onnodig papierwerk, de glimlach, de 30 man personeel op 10 passagiers, nog meer papierwerk, weer een glimlach…