We gaan de woestijn in. In een oud Iraans brikkie. Onze chauffeur zet er flink de sokken in. We moeten immers voor zonsondergang op een woestijnduin zitten. Dat gaat prima op de verharde weg. Maar de verharde weg houdt op. Het brikkie heeft het moeilijk met de zandweg, ons en onze rugzakken in de achterbak. En…
Tag: vakantie
10-stop-shop
De bazaars en straten in Iran zijn ingedeeld naar koopwaar. Zo heb je de specerijensteeg, de tapijtentraverse, de huishoudelijke artikelenhoek en de auto-onderdelenallee. Handig als je iets specifieks zoekt. Voor de gehaaste gemaksconsument een stuk minder prettig.
The road to Mandalay
Een lange reis. Al jaren een grote wens. Maar altijd genoeg redenen en excuses om ‘m niet in vervulling te laten gaan. Werk, tijd, geld… Nu is het anders. Nu hebben we de mogelijkheid. En geen excuses meer. We gaan!
Tienertoer
De puberjongen hangt onderuit gezakt in de treinbank. Zijn lange dunne benen steken onhandig onder de bank tegenover hem. Om de paar seconden trekt hij met zijn rechterhand het prullenbakje een klein stukje open en laat dan weer los.
Groot verdriet
Mijn oog valt op een vrouw, ze zit alleen aan een tafel van een koffietentje op Schiphol. Ze is hoogblond en draagt een Ferarri trui met gouden oorbellen. Ze snikt. Huilt. Ze zet haar zonnebril op. En weer af, als het huilen gestopt lijkt te zijn. Groot verdriet.
Entertainment
Het zou volledig refurbished, hip en touchscreen happening moeten zijn, het entertainmentsysteem van de 777. Ik kijk er naar uit om er 11 uur lang alles uit te halen wat erin zit.
Verboden in te rijden
Op Zanzibar loopt een weg van Matemwe dorp naar de resorts en hotels aan het strand. De weg is ontstaan. Fietsers, brommers en later auto’s hebben het gras en zand tot een weg gemaakt.
Reis
Schiphol Wat is dat toch? Is het de omgeving? De verveling? De uitgelaten stemming? Ik moét iets kopen. Ik moét zo’n geel tasje. See Buy Fly. Thank you and goodbye.
Mannenbenen
Ik lees Rokjesdag van Martin Bril. In ‘Benen’ schrijft Bril: “Mannen, (…) mannen dragen geen korte broek!” Een paar dagen geleden zou ik instemmend hebben geknikt. Misschien zelfs vergezeld van een ‘uhu’ of ‘mm mm’.
Self-service
Op elke vlucht heb je er wel eentje. Zo’n onrustige. Deze heeft toevallig een dikke reet en een roze trainingspak van badstof. Ze staat en loopt. Loopt en staat. Het liefst in de weg. Een stoel heeft ze niet nodig.