Throwback Thursday. Ongeveer een jaar geleden vertrokken we. 100 dagen Iran, India en Myanmar met een klein staartje Bangkok en Nusa Lembongan. Gelukkig hebben we de foto’s nog. 100 dagen in 100 foto’s.
Tag: verhalen
Pech onderweg
We gaan de woestijn in. In een oud Iraans brikkie. Onze chauffeur zet er flink de sokken in. We moeten immers voor zonsondergang op een woestijnduin zitten. Dat gaat prima op de verharde weg. Maar de verharde weg houdt op. Het brikkie heeft het moeilijk met de zandweg, ons en onze rugzakken in de achterbak. En…
Travel apps en sites
We hebben Mandalay bereikt! Onze ‘Road to Mandalay’ is compleet. Het was briljant en indrukwekkend! Vooral door alle mensen die we onderweg zijn tegengekomen. Vriendelijke, opdringerige, hulpvaardige, hebzuchtige, onverstaanbare, gastvrije, kleurrijke, geïnteresseerde en vreemde mensen. Wat ook een klein beetje heeft bijgedragen aan al die indrukken, waren handige websites en slimme apps. Een paar digitale…
10-stop-shop
De bazaars en straten in Iran zijn ingedeeld naar koopwaar. Zo heb je de specerijensteeg, de tapijtentraverse, de huishoudelijke artikelenhoek en de auto-onderdelenallee. Handig als je iets specifieks zoekt. Voor de gehaaste gemaksconsument een stuk minder prettig.
The road to Mandalay
Een lange reis. Al jaren een grote wens. Maar altijd genoeg redenen en excuses om ‘m niet in vervulling te laten gaan. Werk, tijd, geld… Nu is het anders. Nu hebben we de mogelijkheid. En geen excuses meer. We gaan!
Creatief werk
In het midden van het kantoor staat een ongebruikte flipperkast, in de hoek twee banken en een Amerikaanse koelkast. Aan de wanden hangen lijstjes, waarschijnlijk met inspirerende quotes. Als ik er naartoe loop om ze te lezen, struikel ik over een penny board. Ik vloek hardop.
Belspel
Ik zit in de auto van Den Haag naar Utrecht. De radio staat op 538. Coen en Sander. Ze hebben een nieuw spelletje: het supersnelle supermarktspel.
Tienertoer
De puberjongen hangt onderuit gezakt in de treinbank. Zijn lange dunne benen steken onhandig onder de bank tegenover hem. Om de paar seconden trekt hij met zijn rechterhand het prullenbakje een klein stukje open en laat dan weer los.
Groot verdriet
Mijn oog valt op een vrouw, ze zit alleen aan een tafel van een koffietentje op Schiphol. Ze is hoogblond en draagt een Ferarri trui met gouden oorbellen. Ze snikt. Huilt. Ze zet haar zonnebril op. En weer af, als het huilen gestopt lijkt te zijn. Groot verdriet.
Buren
Het sneeuwde gisteren. Geen nieuws, dat weet ik. Maar sneeuw zegt iets. Althans, hoe je met sneeuw omgaat, dat zegt iets.
Casuaris 