Heen

We wisselen maar een paar woorden. Zij wisselt iets meer dan ik.

“Goedenavond meneer. Hebt u trek in vis met rijst of liever vegetarische pasta?”
– “Pasta alsjeblieft. Dank je wel.”
“Kan ik u daar iets te drinken bij inschenken?”
– “Een wit wijntje. Dank je wel.”
“Geniet ervan. En als u nog iets nodig heeft, laat het me weten.”

Als ik tijdens de tussenlanding langs haar loop naar de deur spreekt ze me aan.
“Vliegt u nog met ons mee door naar Bonaire?”
– “Ja, dat klopt.”
“Dan zie ik u zo weer aan boord. Het is nog maar heel even.”

Ik kom terug aan boord, te midden van honderden nieuwe passagiers.
“Welkom terug voor het laatste stukje. Over een half uurtje staat u op Bonaire!”

Op Bonaire trek ik mijn tas van de bagageband.
Zij komt net aanlopen om haar blauwe dienstkoffer te zoeken.
“Wat zei ik, binnen het half uur! Heb je een goede reis met ons gehad?”
– “Super, dank je wel.”
“Goed om te horen. Geniet van je tijd hier, heel veel plezier!”

Ze zegt tegen mij waarschijnlijk ongeveer hetzelfde als tegen alle anderen. Het is de manier waarop. Het is haar manier. Ze zegt alles met een glimlach. En ze meent het.

Weer (met een andere bemanning)

We wisselen maar een paar woorden. Ik wissel iets meer dan zij.

“Kip of pasta?”
– “Pasta alsjeblieft. Dank je wel.”
“Iets te drinken?”
– “Een biertje graag. Dank je wel.”

Als ik na de landing op Schiphol langs haar loop naar de deur,
staat ze uitgebreid te kleppen met een collega.
“……”
– “Tot ziens!”
“……”