Het festival loopt op z’n einde. Ik zit aan de waterkant op een zitzak van de biersponsor. Ik kijk uit over het water en zie aan de overkant de gekleurde tentjes van de festivalcamping.

Hoe langer ik staar, hoe meer de muziek naar de achtergrond verdwijnt. Naast de zitzak staat mijn laatste biertje. Dat biertje dat je heel langzaam op wilt drinken. In alle rust.

Diep in gedachten, vlieg ik uit het niets van mijn zitzak af, de zitzak ruw van vorm gewijzigd door een willekeurige voorbijgaande voet. Ik kijk om. Niet één, maar honderden voeten trekken aan me voorbij. Sommige weten mij en de zitzak op elegante wijze te omzeilen, andere hebben meer moeite.

De stroom voeten zwelt aan. Het laatste biertje sneuvelt.