De winter duurt lang. En de zomer was kut. Ik loop zonnestudio Sundays binnen.

Het komt wat klinisch over. En je moet meteen nogal veel kiezen.

Of ik een huidanalyse wil bijvoorbeeld. Naast het feit dat ik een huidanalyse niet echt gezellig vind klinken, moet zij van achter de toonbank toch ook wel kunnen zien dat mijn huid de zon pak ‘m beet zo’n twaalf maanden niet heeft gezien.”Nee dank je.”

Welke type zonnebank? Ik zie een gelamineerd A4 liggen met zes verschillende typen zonnebank, met allemaal even indrukwekkende namen. Het heeft wat weg van een folder met doodskisten. De zonnebankjuffrouw schiet me te hulp en wijst er twee aan. “Deze is oud…… maar nog gewoon goed hoor!” of “een van de laatste modellen met muziek en veel knoppen”. Ach, nu ik er toch ben…

Dan moet ik nog kiezen of ik zonnebrandcreme wil. En welke dan. Er hangen er tien. Ik zie het verschil niet. Geen onderscheidende muziekjes en knoppen. “De goedkoopste.”

Daar sta ik in mijn winterjas. Vier flaconnetjes smeersels in mijn hand. Eentje om vooraf te scrubben – “zodat de UV-stralen lekker pakken”. Eentje om vooraf te smeren. Eentje om achteraf te scrubben. En eentje om achteraf te smeren.

Ja, mag ik?
Ik mag. Hokje drie.

In hokje drie staat een vliegdekschip van een zonnebank. Er hangt een handdoek en een soort duikbril. Op de zonnebank staat een bordje dat de boel ontsmet is na de vorige bezoeker. Dat heeft iets smerigs. Voelt ineens als een pornohok.

Ik kijk naar de handdoek, de smeersels… Moet ik nou op mijn handdoek? Nee, dan bruin ik niet aan de onderkant. Word je überhaupt bruin aan de onderkant? Of moet je wentelen? Ik ga voor geen scrub, geen handdoek, wel zonnebrandcreme, niet wentelen.

Ik lig. Kap dicht.

Het vliegdekschip heeft een cockpit. Twintig knoppen met lichtjes kijken me aan. Duikbril op. Groene knop.

Die muziek! Alsof ik in een club direct in een speaker sta. Met een van de knopjes zou ik de zender moeten kunnen wisselen. Met een ander het volume regelen. Ergens boven mijn hoofd… aan de andere kant van mijn duikbril… Never mind. Let go. Relax!

Hollands Nieuwe! De commercial van ‘de nieuwe aanbieder van mobiele telefonie’ zit ineens in mijn hoofd. Slaat dit ding wel vanzelf af? Ik klap de vliegdekklep omhoog en spring eruit. Mijn duikbril vliegt dwars door hokje drie. De flacons afterscrub en aftersun knijp ik in een keer over mezelf uit en trek mijn kleren er direct over aan.

Terwijl ik de deur opentrek, zie ik in mijn ooghoek de timer.
Nog een minuut…