Gebroken wit staat de houten tuinset goed. Steekt fris af tegen de achtergrond van verweerd tuinhout. Zolang het mosgroen van weers- en andere invloeden zich afzijdig houdt. En dat is een utopie…

Want nu is er hardnekkig groen!

Niet afwasbaar. Dat betekent schuren. Sterker nog: chemisch behandelen. Ik heb ooit nogal mijn best gedaan om de boel stevig in de professionele verf te zetten. En dat moet ik (en het plaatselijk milieu) nu bekopen.

Groen eraf? Alles eraf. En dan er weer op. Ach, het is lente. Ik heb frisse zin. En twee blikken Alabastine Super Afbijt – ‘verwijdert tot 10 lagen in 10 minuten’.

Te mooi om waar te zijn? Klopt. Niks tien minuten. De hele pot zit al een half uur op de tafel en hij heeft hooguit last van wat tweedegraads brandwonden. Het valt er echt niet vanzelf af, die verf. Daar begint het al. Je moet zelf bikken.

Tien uur. Smeren, steken, smeren, steken, schuren, schuren, schuren.

En dan is ‘ie kaal. Terug in zijn oorspronkelijke kleur. Mosgroen.

Bezweet kijk ik er van een afstandje naar. Mosgroen staat de houten tuinset goed. Valt lekker weg tegen de achtergrond van verweerd tuinhout.