Mijn ouderlijk huis gaat verhuizen. Dat is op zich prima. Maar mijn ouderlijk huis heeft een hele grote kelder en een hele grote zolder. Daar maak ik al jaren dankbaar gebruik van. Van de ruimte. Voor dingen-waar-je-nooit-naar-omkijkt-maar-toch-echt-niet-weg-wilt-gooien. Mijn nieuwe ouderlijk huis heeft ook een hele grote kelder en een hele grote zolder. Maar dat argument gaat niet op.

Alles moet weg. Of mee. Want het zijn dus dingen-waar-ik-welliswaar-nooit-naar-omkijk-maar-toch-echt-niet-weg-wil-gooien.

Ik spaarde bijvoorbeeld alles. Snuifdoosjes, stickers, bierviltjes, kroonkurken, postzegels, munten, eerste dagenveloppen, advertenties… alles. Mijn vader ook. Hij heeft al mijn verzamelingen verzameld. Dat helpt niet.

Hele regenwouden aan papierwerk ook. Dagboeken, volgestickerde agenda’s, zelfgemaakte Feyenoord-boekjes met alle uitslagen en doelpuntenmakers (toen die nog bij Feyenoord rondliepen), kindertekeningen (geen talent), brieven van meisjes die ik me niet kan herinneren, zelfgeschreven brieven aan opa’s en oma’s (“We eten soep en dat vind ik niet lekker. Nou dahááááág!”), vergeelde knipsels uit de lokale krant met lang vergeten cricketprestaties, al (!) mijn schoolschriften…

Op zolder staan de echte spullen.

My last Sony Walkman bijvoorbeeld. Als ik nog cassettebandjes had, zou ik er zo weer mee gaan lopen.

Een boek voor jongens met coole jongensdingen. Met instructies hoe je een alarm aan kunt leggen op je slaapkamer. Twee velletjes aluminiumfolie, wat schuim ertussen, draad, een 4,5V batterij, een zoemer en je bent altijd op tijd gewaarschuwd voor nieuwsgierige ouders met een slecht gevoel voor timing.

Beer. Ruikt een tikkie muf. Verder z.g.a.n. Van een klein jongetje geweest.

Niet z.g.a.n. Mijn collectie Matchbox-autootjes. Elk autootje mist wel wat. Een deur, een wiel, een bumper. Botsen was blijkbaar leuker dan kijken. En juist daardoor zijn ze nu zo leuk om naar te kijken.

Weggooien? Dacht het nie… Vooruit, mijn syllabi dan. De rest gaat mee. Emotionele waarde. 46 liter. Zo groot is mijn kofferbak. En die zit vol.

Dat was drie weken geleden. Mijn kofferbak zit nog steeds vol.