We gaan de woestijn in. In een oud Iraans brikkie. Onze chauffeur zet er flink de sokken in. We moeten immers voor zonsondergang op een woestijnduin zitten. Dat gaat prima op de verharde weg. Maar de verharde weg houdt op. Het brikkie heeft het moeilijk met de zandweg, ons en onze rugzakken in de achterbak. En…